کد مطلب:224154 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:246

توقیع امام رضا بر نامه ی شرط و حباء
بسم الله الرحمن الرحیم قد الزم علی بن موسی الرضا نفسه بجمیع مافی هذا الكتاب علی ما اكدفیه فی یومه و غده مادام حیا و جعل الله تعالی علیه داعیا و كفیلا و كفی بالله شهیدا و كتب بخطه فی هذا الشهر من هذه السنه و الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله و سلم و حسبنا الله و نعم الوكیل.

در این نامه شرط و حباء مأمون برتری تدبیر و سیاست خود را از وزیرش ثابت كرد و با یك كلاه شرعی و حیله سیاسی كلیه اموال فضل را پس از او به حیطه تملك خود در آورد كه اگر فضل را كشت و خواست اموالش را تصرف كند نگویند اموال غاصبانه ای را تصاحب كرد.

امضاء صریح از وزیرش گرفت كه كلیه اموالش را به مأمون برگرداند و شخصا به صورت هبه درآورد و در ضمن این بخشش شرط كرده كه هرچه از مأمون بخواهد او هم به او بدهد و مضایقه نكند.



[ صفحه 92]



اگر مأمون در غیر این صورت می خواست اموال فضل را تصرف كند در دنبال ماجرای قتل هرثمه ممكن بود همان مردم خراسان هم بر او بشورند. فضل هم از بیمی كه از جان خود داشت اموالش را به خلیفه بخشید تا امان جان بخواهد و حتی خواست حضرت رضا (ع) امضاء فرماید و توشیح كند كه قلبش مطمئن باشد.



پیوسته بود ملایك علیین

پروانه ی شمع روضه خلد برین



مقراض به احتیاط زن ای خادم دین

ترسم بری شهپر جبریل امین